Akerdeoncu

 



Sepsessizdi ortalık. Ve gün gibi gördü kapıcı
Çardak boyunca uzanıp yarmış esneyen
Esneyen rüzgârı... Akordeoncu birden
Avluya dalıverdi, elinde akordeonu,
 
Geçirdi kayışını omzuna
Ve tuşlar üzerinde koşturup yüreğini
Çalmaya koyuldu... Ve bütün çiçekler
Pencerelerden kalkıp yürüdü çayırlara.
 
Tuğla yapılar sarsılır gibi oldu
Ve uzak uzaylarla sarhoşladı aniden,
Görseniz aklını kaçırdı derdiniz çamur:
Orman çiçeklerini düşlemeye koyuldu.
 
Önce pencereye üşüştü insanlar,
Sonra bir coşkunluğa kapılıp yalınayak
Kırağılarla renklenen uzaya koşuştu
Akordeonun uçarı nağmeleriyle.

Postacı geçiyordu. Büyülenmiş gibi durdu
Hemen bir göz attı bütün zarflara:
Gördü ki mektup namına ne varsa o gün
Tarlalara, ormanlara, ekinlere yollanıyordu.
 

1924 Türkçesi: Attilâ Tokatlı







Sovyet Şiirleri Antolojisi
Yön Yayınları - İkinci Baskı - Aralık 1992
Hazırlayan: Attilâ Tokatlı
ISBN: ?

  Vasili Kazin