Amasya’nın Taşova ilçesine bağlı Tekke köyünde Ağustos 1929 yılında doğan Osman Bolulu, 16 yıl medrese öğrenimi görmüş, muska yazmadığı, Cumhuriyete karşı olmadığı için adı “gâvur İmama” çıkmış bir İsmail babayla, “İşten alçak, itten alçak.” diyen bir Hatice ananın dördüncü oğludur.

İlkokula okuryazar olarak başlayan Osman Bolulu, köyündeki ilkokulu bitirdikten sonra, Samsun Lâdik Akpınar Köy Enstitüsü’nü 1947, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’nü 1954, Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü’nü 1964 yılında bitirdi. İlkokul öğretmenliği, orta dereceli okullarda öğretmenlik, yöneticilik yaptıktan sonra, Milli Eğitim Bakanlığı Müşavir Müfettişiyken, 12 Eylül Darbesi gelince emekliye ayrıldı. Siyasal görüşü nedeniyle birçok kez işinden alındı, Danıştay kararıyla görevine döndü; görevinde insan unsurunu gözardı etmediği için sayısını unuttuğu ihtarlar, tehditler de aldı.

Yapıtları

Şiir: Dalların Ucundaki (1955), Bileşim Çizgisi (1963), Yurtboyu Sevişmek (1992-94), Taşın İyisi (1992-94), Uzun Koşu (1994-95), Güle Yolculuk (1994-95); 

Deneme: Antilaikliğin Önlenemeyen Yükselişi (1994), Belleksiz Toplum (1995), Korkacaksan Kitapsızlardan Kork (1998), İnsan İnsana Eklene Eklene (1998-2001); 

Öykü: Yağmur Sonrası (1998-2001); anı-anlatı: İnsanlığın Solmaz Gülleri (2000); masal: Devlet Kuşu (1978); 

İnceleme: Türkiye’de Mahalli İdarelerin Eğitim Öğretimle İlgisi (1965) 

Çeşitli şiir ve deneme ödülleri de alan Osman Bolulu’nun bir şiiri Fransızca’ya, beş şiiri de Danimarkaca’ya çevrildi. Bolulu yurtta olduğu gibi, yurtdışında da yazınsal etkinliklerini sürdürüyor.