Uşakların Elfabesi
 
12 Eylül döneminde Ali Aga, muhtar vekili olarak görevlendirilir.
Bir gün karakoldan çağırırlar. Başka bir gün mahalleden biri gelir, bir işi için bir yere götürür.
Bir süre sonra, arkadaşları Ali Aga’ya sorar:
-Ali, nasi gideyi muhtarluk?
Ali Aga:
-Nasi olsun, olduk uşakların elfabesi. Ali gel, Ali git…

Dali Yok, Budağı Yok

Karaağaçlı Köyü’nden Muhammet, Tonya’ya gelir. Merkez camiinin müezzini, minareye çıkmış öğle ezanını okumaktadır.
-Eşhedü en Muhammeden Resüllah!..dediğinde, bizimki başını yukarı kaldırır:
-Ne etsın sağa Muhammet, dali yok budağı yok. Nasi çıktıyisan öyle en!
   
 
Güneşi Gördü Da…
 
Her yıl odluğu gibi, o yaz da sisi ve çişe insanları bıktırmıştır.
Bir sabah, güzel bir güneşle uyanır doğa.
Ali Aga’nın günlerdir suskun duran köpeği de neşe ile havlamaya başlar. Bunu gören Ali Aga:
-Bak, o da gineşi gordi da afkuruyi!..
 
 
Aktarılmazmış
 
Hüseyin Dayı, çocukları ile birlikte Zonguldak’a gitmek üzere otobüse biner. Samsun’a vardıklarında sürücü arabasındaki arızayı bahane ederek yolcuların bir başka otobüse aktarma olacağını söyler.
Bunun üzerine Hüseyin Dayı sürücüye:
-Sen ne deyisın? Fadime benlandır. Ben aktarılmam.
 
 
 
Haboyle Edeyisin Da…
 
Hüseyin Dayı, kendi halinde, işi ile uğraşan biridir. Bir yaz günü Vatonar’da kestiği çayırları kurutmaya çalışırken hava bozar, sis çöker. O da hemen otları toplar. Biraz sonra hava yeniden açılır, güneş çıkar. Yeniden otları serer.
Havanın bozması ve açması kısa süre içinde birkaç kez tekrar eder. Çayırları serip toplamakta yorulan Hüseyin Dayı, ellerini havaya kaldırır:
-Haboyle edeyisın da söğeyi sağa Musoğun uşaklari!..
 
 
Ne Yaparsan Yap
 
Abdulaziz, geçici orman işçisi olarak çalışırken kalas taşıyan kamyona muavinlik yapmaya çalışır.
Batak bir yerde dönmeye çalışan kamyon sürücüsüne;
-sağ yap… sol yap… sol yap!
Bu arada kamyon çamura saplanır.
Abdulaziz yüksek sesle bağırır:
-Şindi ne yaparsan yap!
   
   
Aklında Tutma
 
Mehmet, ilçe merkezinde ara sıra kumar oynamaktadır.
Bir gün kumar oynadığı kahve sahibi kendisine bir çay ısmarlar. Çaylar içilirken kahveci:
-Mehmet, akşam sen yoktun. Arkadaşlarla zar attuk. Seni da aklımdan ortak tuttum. İki yüz lira kazanduk. Şu yüz lirayı al!
Mehmet, yüz lirayı itiraz etmeden alıp cebine kor.
Aradan uzunca bir zaman geçer. Mehmet’le kahveci yeniden bir araya gelir.
Kahveci aynı şekilde söze girer:
-Akşam arkadaşlarla yine buluştuk. Seni gene aklımda ortak tuttum. Ama bu sefer beş yüz lira zararımız var.
Keyfi kaçan Mehmet, cebinden parayı çıkarıp uzatır:
-Bi daha beni aklından ortak tutma!..
   
 
Görma Yahu
 
Ali Sağlam, ara sıra merkebine kışlık odunları yükleyerek Kadıralak’tan Ortamahalle’deki evine taşımaktadır.
Bir gün orman koruma memuru ile ilçe merkezinde karşılaşır.
Ormancı:
-Bak Ali Efendi, bir daha görmeyeceğim!..
Bizimkinde yanıt hazır:
-Görma yahu!..Bakma bağa yahu!..
 

Ramazan Gelır, Muhammet Gelmez

Muhammet, bir Ramazan günü yaylaya gitmektedir. Sıcak yaz günü hararet basar. Tam o sırada bir çeşmenin başında durur.
Suyun akışı, hararet duygusunu bir kat daha artırır. Bir yanda oruç, bir yanda buz gibi soğuk su.
Muhammet, ellerini kaldırır:
-Ey Allah’ım göriyisın, Remezan gidersa gene gelır; ama Muhammet gidersa daha gelmez.
Kana kana suyunu içer.


İmece Çağıracakmış

İrfan Boz, gece geç saatlerde hastalanan çocuğunu acilen Vakfıkebir’e hastaneye götürür.
Daha önceden tanıdığı doktor o gece nöbetçidir. İrfan’ı görünce;
-Hayrola, bu saatte ne işiniz var burada?
İrfan;
-Belleme mecisi çağırıyirim da…