Gecelerin yaslandığı ormanlara
Senaryosuz girdi bir pembe dizi.
Sürülürken ilk ışınlar camlara,
Eşi ender hoş duygular ikizi,
Kondurmuştu lâvlarını dallara.
 
Düşeş attık ikimiz de tek zarda
Su duruldu şafak bekledi bizi.
Çift şelâle coşmuştu bir kenarda,
Dinlerken dans eden seslerimizi.
 
Beşiğe yatırmadan öpüşleri,
Okşayarak ninnilerle emzirdik.
Doyumsuz kutsallaşmış sevişleri,
Kundaklarken koyu sohbete girdik.
 




Unutturdu asrı zaman kitlesi
Giydirirken günü göğün neşesi,
Keşifliydi artık rüya ülkesi.
Yazılmadan önce „Son“ kelimesi
Uyandırdı saatin kıskanç sesi.