ardımızda ayak sesleri çoğalan
ölümün
tüketen vahşi yüzü
 
 
yaşamı yeniden üreten
yüzünü görse
utanır varlığından
 
 
hiçliğe çiçek açtıran
sesini duysa
kendini atar uçurumlara
 
 
bilgeliğin yalınlığın anlamı
yüzünün de sesinin de rengine sinmiş
gözlerin aşkımın uğrak noktası
 
 
saçların içimi serinleten ırmaklar gibi
senden uzaklarda her gece kaçak
kurak iklimlerine dökülür düşlerimin
 
 
bir an bile incinsen
engin denizlerden başlar yangınım
  çöl olur dünya
 
 
yokluğum sensizliğim demek
onun için korkuyorum ölümden
  yaşat beni