ana sayfa / editörden / içindekiler / iletişim / arşiv / havuz hakkında

 

Davetsiz




Gördüm yüzünü hayatın!
Issız bir geceydi çıktığında karşıma
Ağlamaklıydı yüzü
Sessizlik yürüyordu karanlığın ortasında
Duyduğum ayak sesi,
Yaprakların ölümüydü sanki.


Yüzüme vuruyordu ‘ay’dan yansıyan ayna
Binlerce vahşi hayvan sesi,
-Uğuldarken kulaklarımda-
Yapayalnız bir keder dolanıyordu;
Gökten düşen rüzgârdan başımda.
Şahit oldum hayatın kan kırmızı yüzüne
Gecelerin,
Silahsız öldürüşüne...
 
 
Matemin resmini çiziyordu gecenin elleri
Sükûnetle dikiliyordu tablolarda ağaçlar
Ağaçlar, yalnızlığımın tahtadan heykeli
Yapraklar üşüyordu dallarında
Gecenin hışırtısı,
Ağlayan gözlerimin sesiydi şimdi.


Kayıp bir ruhun arkasından yürüyordum
Ölmenin en bereketli vaktiydi
Gamlıydı, sessizdi.
Soğuktu, uykusuz; teklifsiz...
Gece rengiydi gözleri,
Zifte boyanmış bedendi
Giriverdi koymuma davetsiz.
 
 

   
 

Nurcan Kalkan/ 13.02.2001


---- 2005 © Dergi H@vuz

2001 © H@vuz Bilgi Bankası