nemosis
      keder kederi görsün
      umutsuzluk denen aynada
otuz tabutlu adamı
       içime alıyorum
          içimden geçiyorum
yalnız
     inciler topluyorum
         yirmi bin fersah
               derinden
                    derinden
ve patagonya geceleri
bir balina sürüsü aşkım
şarap renginde akan
kayıp dünyaların izine
              koşuyorum
toprak yutuyorken denizi
hayalhane serpintileri gibi
sonrasızlığı kelebeklerin
üstüme topluyor güneşi
              yanıyorum

çizdiğim bütün resimlerde
     bilinen
              ve bilinmeyen
harikulade dünyalar
jules verne söyler şarkı…