(Çit köyü/ Kemaliye/ Erzincan, 1920 - Anka­ra, 19 Kasım 1981) Şair.

Mustafa Gökçe imzasını da kullandı. Dokuz yaşında iken Erzincan'dan ailesiyle Ankara'ya göçtü (1929). İlkoku­lu burada okudu. Cebeci Ortaokulu'nu (1936), Ankara Gazi Lisesi'ni (1939) ve DTCF Türkoloji Bölümü'nü (1948) bi­tirdi. Fakülte yıllarında Halkevleri dergisi Ülkü'de düzeltmenlik yaptı ve Ant dergisinin yönetiminde yer aldı. 1948'de Ankara'da kurdukları Türkiye Gençler Derneği'nde komünizm propagandası yaptıkları gerekçesiyle tutuklandı; üç ay Ankara Cezaevi'nde kaldı. Üniversiteden sonra İstan­bul Yurtlar Müdürlüğü'nde idari memur olarak işe girdi (1950). Çarşıkapı, Yıldız Teknik ve Kadırga öğrenci yurtla­rında görev yaptı.

    1951 Tevkifatı'nda yeniden tutuklanarak Ceza Kanunu'nun 141. maddesine aykırı davranmaktan 7 yıl hapis ve 2 yıl sürgün cezasına çarptırıldı. 7 yıl Adana Cezaevi'nde hapis yattı; sürgün cezasını Çorum/ Sungurlu ve bir süre de Ankara'da ikamet ederek tamamladı (1959). Fransızca'yı hapishane yıllarında Orhan Suda'dan öğrendi. Cezası bittikten sonra sürekli işsizlik sorunuyla yüz yüze kaldı. F. Giray'ın çıkardığı bir reklam gazetesinde düzeltmenliğe başladı. Bu dönemde Neruda'dan şiir çevirileri yaptı. 1963'te gazete kapanınca tekrar işsiz kaldı, İstanbul'a yer­leşti ve bu kez bir spor dergisinde ve Meydan-Larousse'ta düzeltmenlik yaptı, ancak yine işten çıkarıldı. Bir süre ço­cuk kitapları yayımlayan bir yayınevinde çalıştı; "Dünya Masal ve Efsaneleri" dizisi için Çin, Hint, Mısır efsane ve masallarından kitaplar çevirerek basıma hazırladı. Tekrar ekonomik sıkıntılar baş gösterince İstanbul'dan ayrılarak köyüne yerleşti. Bu tarihten sonra her yıl kış aylarını kö­yünde geçirdi. Yazları ise Ankara ve İstanbul'da ikamet et­ti. 1977'de sanat yaşamının 35. yılı Beyoğlu Yeni Melek Sineması'nda kutlandı. Son günlerini Ankara'da huzurevin­de geçirdi.

 

İlk şiiri ("Köylülerime") 1943'te Yurt ve Dünya'da çıktı. Ülkü, Ant, Gün, Söz, Yağmur ve Toprak, Yeryüzü gibi der­gilerde yayımlanan şiirleriyle "1940 Kuşağı"nın önde gelen şairleri arasında yer aldı. Halk şiirinin dil olanaklarını top­lumcu gerçekçi çizgide usta bir biçimde kullandı. Halk ede­biyatını çağdaş bir yorumla özümserken sanatçı ile halk ara­sındaki ilişkilere özgün görüşler getirdi. Devrimci bir görüş açısından hareketle, "şiiri ve sanatı sosyo-politik mücadele­nin tanımlayıcı araçları" olarak kabul etti.

 

Yapıtları:

Şiir: Dost Dost İlle Kavga, İst.: Yücel, 1973; Panzerler Üs­tümüze Kalkar, İst.: Doğrultu, 1977; Enver Gözce: Yaşamı ve Bü­tün Şiirleri, Ank.: Ayko, 1982.

 

Araştırma: Eğin Türküleri, (DTCF bitirme tezi) 1982. Çeviri: Şiirler (Pablo Neruda; Mustafa Gökçe adıyla) İst.: Düşün, [1959?].

 

Kaynaklar: Necatigil, isimler, 169; "Gökçe, Enver", TDEA, III, 350; Kurdakul, Sözlük, 281; H. Altınkaynak, Edebiyatımızda 1940 Kusağı, İst., 1977; T. Abacı, "Enver Gökçe" (söyleşi), Milliyet Sanat, S. 238 (l Temmuz 1977); Ş. Kurdakul, "Enver Gökçe'ye Saygı", Sa­nat Olayı, S. 13 (Ocak 1982), s. 22-24; T. Abacı, "Enver Gökçe'nin Ardından", aynı yerde; Enver Gökçe: Yaşamı ve Bütün Şiirleri, Ank., 1982.