Trabzon’un Düzköy İlçesi’nde dünyaya geldi. Ticaret Lisesi mezunu.

Bir dönem Düzköy Kaymakamlığı’nda danışmanlık yaptı. Kendi görüşleriyle tezat oluşturan görüşlerimden dolayı, dönemin kaymakamı tarafından işine son verdi. Böylece devlet memuru olma şansını da (!) kaybetmiş oldu…

Daha sonra özel işlerde çalıştı. 2004-2005 dönemi, İnsan Hakları Derneği Trabzon Şubesi’nde yönetici üye olarak görev aldı.

Hayatının biricik anlamı ve de onu en çok heyecanlandıran şey, okumak ve yazmak. Yıl ve yıl bu tutkusunu büyülttü. Yazıları, kültür-sanat dergilerinde, web sitelerinde/ dergilerinde yayımlandı; yayımlanmakta..

Karadeniz’den “Günebakış” adlı, yarı yerel, yarı ulusal gazetesinin kendisine ayırdığı köşede, dört yılı aşkın bir süre sanatsal yazılar yazdı. 
 
"Hayat beni kamçılamaya devam ettiği sürece, (ki pes etmeyeceğe benziyor) kalemimin dostluğundan vazgeçmeye niyetim yok!" diyor Fatma Babuşçu.

Yaşamını Trabzon’da sürdürüyor.

---

Kendi Kaleminden

---

İşin en zor kısmı kendini, öz yaşamını anlatan bir yazı yazmak. Yazdığın gazete ve dergiler -artık İinternet site ve dergileri de katıldı bu kervana- çoksa hepsini sıralamak, zor iş gerçekten.

Öz yaşam adı altında uzayıp giden o klasik yazıları da sevmiyorum.

Uğraşılan alanda  alınan ödüllerin, "aferin"lerin art arda sıralanmasını vs. Ama ustaların da ifade ettiği gibi bazen gerekiyormuş bunlar da. Okurlarda bir takım soru işaretlerini gidermek için

Trabzonluyum. Kültür sanat kenti diye haklı olarak adlandırdığımız bir şehirde kalemi, bugüne kadar yazdıkları, kültür sanata olan katkıları açısından belki bir adım öne çıkmış bayanlarından biriyim.

İlk yazı denemelerim çeşitli gazete ve dergilerde yer aldı. Kültür Bakanlığına bağlı dergiler de mevcuttu aralarında. Daha sonra Trabzon’un etkin gazetelerinden Karadeniz’den Günebakış’ta yazmaya başladım.

Orada yayınlanmış bazı etkinlik yazılarım ulusal gazete olan Evrensel Gazetesi’nde de yer aldı. Yerel ya da ulusal, fark etmez, bir gazetenin, derginin, sitenin bana sayfalarını açması hep bir çeşit ödüldü.

Karadeniz’den Günebakış’taki konuk yazarlığım 4 yıl kadar devam etti. Daha sonra bölgenin bir başka başarılı gazetesi Taka’ya geçtim. Taka gazetesinde bana ayrılan köşede deneme, makale türü yazılarımla yer almanın yanı sıra, şehirde ya da bölgede gerçekleştirilen kültür sanat etkinlikleriyle de yer alıyorum. Kültür ve sanata daha bir önem veren bir gazetedeyim neyse ki! Özellikle de etkinlik yazılarım sayfanın en diplerinde sürünmüyor artık. İçim daha rahat.

İş, meslek mi? Yazılar yürek dolduruyor, var olan bilgilerimizi katlıyor ama hepsi bu. Ülkemiz şartlarında sanat karın doyurmuyor. Bir yandan da Trabzon’daki KESK lokalinin işletmesini kız kardeşimle birlikte yapmaktayız.. Bu iş de bir başka yaratıcılık gerektiriyor. Yerel yemeklere can vermeye çalışıyoruz.

Sözcüklerle yemek tariflerini bazen birbirine karıştırarak devam ediyorum hayata.