Ünal Cebe 

1981 yılında Malatya’da bir köy damında dünyaya gelmiş. On üç yaşında Almanya’ya sığınmacı bir ailenin çocuğu olarak  yerleşmiş.
Almanya’da önce ”uyum” adı altında dili öğrenmeyle başlayan süreç, okulla birlikte koşut yürümüş, derken liseyi bitirme aşamasında sığınmacı kimliği yüzünden oturumla birlikte okulu kesintiye uğramıştır. Hâlâ da bu sorunla boğuşmaktadır.
Etrafındaki sesler çoğaldıkça o kendi sesine de zaman zaman kulak kabartmış. Bu ses onu kimi kez şiirle, öyküyle, denemeyle buluştururken kimi kez müziğin çoğrafyasında gezdirmiş. Bunlar yetmediğinde resmin sessizliğine sığınmış...
 
Şu anda okuldan artakalan zamanlarında bir yandan aldığı müzik eğitimine (bağlama, piyano, şan) devam ederken, öte yandan bu alanda öğrendiklerini farklı kurumlarda yeni insanlara aktarmaya çalışmaktadır.
Müzikte, ”Mozaik Müzik Okulu”nda iki yıl bağlama eğitimi aldıktan sonra aynı okulda bağlama dersleri vermiştir. Köln Senfoni Orkestrası elemanı olan Yılmaz Aydın’dan piyano ve şan dersleri almıştır. Şu anda beş farklı gruba (yaklaşık 60 öğrenciye) bağlama ve teori dersleri vermektedir. Kültürel etkinliklerde (okuma akşamları, resim sergileri) sahne almaktadır.
Resimde, resim öğretmeni ve ressam Remigius Sappa’dan resim dersleri almıştır. Bir süreliğine Ressam İsmail Çoban’ın atölyesinde praktikum yapmıştır. Oturum sorununu halledebilirse, sanatsal uğraşılarında daha yoğunlaşıp yetkinleşmeyi deneyecektir...
 
gülümse
 
yaşam bir masaldır yürüyüp gidilecekse
ninnidir gecelerce solmuş bir tarihin derinliğinde
gençliğine doymamış nineden
övgüler dinlemektir
yakalamaktır anlamı
yağmurla öpüşen bulutların renginde
 
hatırlayışlar vardır
soylu ile soysuzu
yakalayışlar vardır
umut ile umutsuzluğu
yankılanışlar vardır
dünden bugüne
anlatmak vardır
anlatılamayanları
 
sen seni yaşıyorsun kendi doğrularınla
bir öfke sunup sabrın öteki yakasına
 
ey değer yıkıcısı
beni de al yanına demiyorum
görüyorsun ya
kalem çalma
fırça sürme
süpür bahçeyi
unuttuğun çocuk gözlerinle
 
uçsuz vadim yine ağladı
umutsuzlukta değil
yakalayışta umudu
 
1999, köln