|
Hollanda,Kuzey Denizi,
bıçak gibi kesen kuzey rüzgârı...Odamdayım.
Gök gri, kuşlar uçuşuyorlar.Bu kış gününe renk veren yalnızca yabaneriğinin
pembe, küçük çiçekleri. Sevgiyle bakıyorum onlara.Yazık ki birer ikişer dökülüyorlar.Kuzey rüzgârına dayanmak öyle kolay değil.
Yaşamın bölünmüşlüğünde bir odadayım,
sıcak ve rahat. ‘Son Söz’ümü yazıyorum.Demli çayın buruk tadı gibi anılarımasla geri dönemeyecek olana duyulan özlemle
sizlerle paylaştıklarım.
Balıkçılar, giderek azan denize açılamamışlar bugün.Martılar avare uçuyorlar Scheveningen’de. Martılar aç. Martılar mavi.
Anılar sofrasında sunulanlara dönüp bakmıyorlar. Gönül dolusu sevgimi, soframdaki yıllanmış şarabımı,
anıların bir demetini, eşimle, çocuklarımla, dostlarımla, sizlerle paylaşıyorum. Dileğim yine buluşmak, yine paylaşmaktır. Biliyorsunuz; Martılar Mavi Uçar!
19 Ocak 2004 / Rotterdam |
